Ajdukiewicz Zygmunt (1861–1917), malarz, bratanek Tadeusza Ajdukiewicza, ur. 21 III 1861 w Witkowicach pod Tarnobrzegiem, zm. 1917. Studja artystyczne odbywał najpierw w Wiedniu (1880–1882), następnie w Monachjum (1883– 1885). Malował sceny historyczne i rodzajowe, oraz portrety. Wystawiał w Krakowie od 1883 r. m. i. takie popularne w swoim czasie obrazy, jak: W południe (1883), Do konwiktu, Stary sługa, U rejenta, Przyszły rycerz (1834), Pachciarz (1886), Pierwsi dezerterzy (1895). Z portretów jego pędzla były dwa zwłaszcza dość głośne, a mianowicie: portret L. hr. Wodzickiego (1896) i Florjana Ziemiałkowskiego (1901). Odznaczony na wystawie wiedeńskiego Kunstlerhausu (1891) pierwszym medalem złotym, w Berlinie (1891) mniejszym medalem złotym, we Lwowie (1894) medalem srebrnym. Mieszkał przeważnie w Wiedniu, w r. 1890 bawił w Paryżu.
»Świat« 1891, 270 i 1893, 227; Katalog il. Wyst. Szt. Wsp. we Lwowie, 1894, wyd. III, 11; Świeykowski E. dr, Pamiętnik, T. P. S. P., Kr. 1905, wyd. I. 254; Thieme-Becker. I, 145 (K. M. Górski); Grajewski L. dr., Bibljografja Ilustracyj, Lw. 1933, wymienia pod nr 50–95 reprodukcje z prac Z. A.
Mieczysław Treter